Heidi Bertels
Opgroeiend in de kleiregio tussen Brussel en Leuven was natuurgids Heidi Bertels van jongs af aan een waterliefhebber. Op zesjarige leeftijd leerde ze zichzelf zwemmen met zwembandjes. Tijdens vakanties was ze altijd te vinden in het zwembad, de rivier of de vijver. Ze bouwde dammetjes, dreef op een luchtbed de rivier af en zwom wanneer het weer het toeliet.
Later, toen Bertels voor emotionele uitdagingen kwam te staan, ontdekte ze de wellness van water en voelde ze zich zachtjes gewiegd door haar warmte. Van drijven ging ze naar onderwatermassages tot ze al haar problemen toevertrouwde aan de golven van de zee. De zee nam haar woorden op in het zand en spoelde ze weg, waardoor Bertels weer verder kon.
Ze leerde over de emotionele en psychologische ontvangst van waterkristallen door Masaru Emoto, die beweert dat de structuur van waterkristallen verandert afhankelijk van de emoties die worden uitgedrukt. Positieve energie creëert perfecte waterkristallen, terwijl negatieve emoties chaos veroorzaken. Hoewel het geen exacte wetenschap is, herkent Bertels het effect van positieve en negatieve energie in haar eigen leven.
Twintig jaar geleden verhuisde ze naar de omgeving van het Meerdaalwoud, vlakbij het natuurgebied Doode Bemde, waar Bertels verliefd werd op het bosgebied Kleine Moerassen. Het zuivere water van de Minnebron, dat ze al jaren drinkt, is licht gemineraliseerd en alkalisch. Ze leerde er over zeldzame planten die afhankelijk zijn van zeer zuiver water en geen verstoring verdragen, en ze verkende het meanderen van de Dijle in de vallei en de functies van het brongebied bij Zoet Water. De laatste jaren echter heeft de droogte het landschap aangetast: vijvers zijn opgedroogd, de bodem is verhard en de biodiversiteit afgenomen.
