Sujay Iyer
Opgegroeid in een religieus gezin in de Zuid-Indiase kust-stad Mumbai, werd filmmaker en fotograaf Sujay Iyer omringd doortradities die hij als verplichtingen zag. Er was een bijzondere manier om te eten, te bidden en mensen te begroeten. Er was zelfs een traditioneel maniërisme met betrekking tot kleding, zitten en slapen.
Van al deze tradities vond Sujay de verplichting om elke ochtend vroeg op te staan voor een bad het meest dwingend. De gedachte om koud water op zichzelf te gieten, leidde tot een extreme afkeer van water, waardoor er in de eerste jaren van zijn leven afstand van ontstond.
Sujay ontwikkelde hoogtevrees, waardoor hij niet in bomen klom, wandelde of neerkeek vanuit hoge gebouwen. Dit veranderde op een zonnige dag toen zijn vrienden in een waterput sprongen om aan de hitte te ontsnappen. Iyer stond een uur aan de rand en keek hoe zijn vrienden zich vermaakten. Op dat moment maakte hij een sprong in het diepe en ging erin, waardoor zijn haat tegen water veranderde in een gevoel van troost. Deze sprong in het diepe blijft bij hem tijdens cruciale momenten in zijn leven.
Inmiddels gevestigd in België, maakte Sujay Iyer een documentaire over de rivier de Zenne en hoe deze moest worden afgedekt vanwege overmatig gebruik en exploitatie. Voordat hij hierheen verhuisde, werkte hij in de centrale regio van India, een van de meest door droogte geteisterde staten, om controle dammen te bouwen langs de natuurlijke contour van het land.
In de kuststad waar Sujay opgroeide, hoorde hij mooie verhalen en liedjes over water. Toch zag hij een contrasterende realiteit: de zee was donker, niet blauw, de stranden waren bezaaid met plastic en de rivieren werden overmatig gebruikt en droegen het afval van de stad. In de afgelopen jaren zijn grote opruimingsinitiatieven begonnen om de schade aan deze waterlichamen ongedaan te maken. Hoewel dit een ecologisch proces is, vereisen deze initiatieven ook een verandering in levensstijl, omdat ze een sprong in het diepe nodig hebben.
